Το αγαπημένο μου αναψυκτικό...
Όταν ήμουνα μικρούλη γύρω στα 10 χρονώ με φώναζε ο κύριος Σωτήρης που είχε καντίνα σε θερινό κινηματογράφο στο Κερατσίνι, "έλα δω Παυλάκι" μου λεγε "να σου δώσω ένα 20άρικο να κρατάς την τάβλα" κι έτσι έβγαζα από'να 20αρικάκι την ημέρα
Τα θυμάστε αλήθεια τα ασημένια εικοσάρικα;
Κάθε σάββατο και κυριακή λοιπον κρατούσα έτσι μια τάβλα στη μέση και περασμένη απ΄τον ώμο φωνάζοντας "Σάααμαλη, ΚΟΚ, Τσίιιπς Μπυραααλ"
Εγώ λοιπόν έβγαζα το χαρτζιλικάκι μου, έβλεπα όλες τις ταινίες της εβδομάδας τζάμπα και συχνά ερχόταν και ο γιος του αφεντικού, εκείνος ήταν 12 χρονω, πηγαίναμε την ώρα της ταινίας και καθόμασταν στις τελευταίες θέσεις και πίναμε κι απο δυο μπυραλ ο καθένας. Εκείνος μου πείραζε τα μαλλιά και με χάιδευε στο λαιμό λέγοντας μου όλο "σαν κοριτσάκι μοιάζεις". Αυτή ήταν μια από τις πρώτες μου εμπειρίες γιατί ο Γιαννιός όπως τον φωνάζανε, έβρισκε αφορμές σε σκηνές που μια πρωταγωνίστρια τύχαινε κι εμφανιζόταν γυμνή να βγάζει έξω το πουλάκι του και να μου λέει σκανταλιάρικα "έλα να τις μετρήσουμε βρε "
250 υπογραφές διάσημων προσωπικοτήτων της εποχής που δεν ντράπηκαν και δεν φοβήθηκαν να υπογράψουν ενάντια σε ένα ομοφοβικό νομοσχέδιο, που είχε ξεχαστεί να ψηφιστεί...απ΄την Χούντα, το οποίο απαγόρευε με φυλάκιση την "παρα φύσιν" ασέλγεια σε εξωτερικούς χώρους...
