Όποτε περνούσα από την Αχαρνών, ψώνιζα κάτι στο μπακάλικο του Αιγύπτιου, που φέρνει εξωτικούς χυμούς, κόκκινη φάβα και άλλα ανατολίτικα εδέσματα, συναντούσα την "Mana", έτσι τη λέγανε, μια όμορφη κυρία από τη Σομαλία. Τα ρούχα της ήταν φανταχτερά και τα αρώματά της έντονα. Μερικές φορές μαζί με την μικρή της κόρη, με χαιρετούσαν σε άπταιστα Ελληνικά.
Τον τελευταίο καιρό δεν την έβλεπα. Όταν πέρασα και πάλι από εκεί μου ήρθε και ρώτησα μια κυρία που την ξέρει, η Mana έφυγε πήγε στο Βέλγιο, στην αδερφή της, βρέθηκε ξανά με την οικογένειά της και το κορίτσι της εκεί πάει σχολείο κανονικά.
Χάρηκα που είναι καλά η Μana.
Εσείς οι γυναίκες όταν συναντάτε τέτοιες κυρίες, πάντα να χαμογελάτε φιλικά, να τους πιάνετε συζήτηση. Είναι φοβισμένες με τον δυτικό τρόπο, αλλά ένα χαμόγελο να τους στείλετε, θα δείτε πως λαμποκοπάει ξαφνικά το πρόσωπό τους.
