Το τεκνό και ο...Φορτηγατζής!

Ένα βράδυ καθόμουν με μια φίλη τρανς στη λεωφόρο Καβάλας και κουτσομπολεύαμε, ξαφνικά τράκαρε στη λεωφόρο ένα φορτηγάκι με ένα ΙΧ και οι οδηγοί αρχίσαν τον καυγά μέχρι που έφτασε η τροχαία. Βλέποντας αυτό είπαμε να πάμε καμια βόλτα γύρω γύρω μέχρι να ηρεμίσει ξανά ο δρόμος. Καθώς ανεβαίναμε συναντήσαμε ένα τεκνάκι να περπατάει μονάχο του, περνώντας από δίπλα του η φιλενάδα μου του λέει για να το πειράξει "βρε τι ωραίο κωλαράκι που χεις!" εκείνος όμως γύρισε με μίσος και μας φώναξε "ρε δεν πάω με βρομοτραβέλια ρεεεε".
Συνεχίσαμε τη βόλτα χωρίς να αφήσουμε να μας χαλάσει η διάθεση. Παρκάραμε σε μια σκοτεινή αλάνα, στρίψαμε κι ένα μπαφάκι, αλλά δεν περνάνε 10 λεπτά και να σου μια νταλίκα έρχεται και παρκάρει απέναντί μας. Ανοίγει η πόρτα και κατεβαίνει ένας εντελώς απεριποίητος φορτηγατζής και από την άλλη μεριά το ..."τεκνό" που μας έβρισε. Πάει και στέκεται όρθιος ο πρώτος, βγάζει και μια μικρή τσουτσούνα έξω και καμάρωνε, μπροστά ο άλλος πάει και κάθεται στα γόνατα και τον αρχίζει στα...καταλαβαίνετε! Σαν λυσσασμένος έκανε, ο φορτηγατζής από την άλλη απαθής, κάπνιζε κιόλας. Ε λοιπόν βάζουμε κι εμείς μπροστά και πάμε από δίπλα τους σιγά σιγά, ανοίγουμε την πόρτα και του ρίχνουμε ένα κράξιμο του "μικρού" όλο δικό του!
Έμεινε κόκαλο το "τεκνό" απ΄τη ντροπή του, ο φορτηγατζής όμως ήταν γομάρι και το διασκέδαζε κι άρχισε να μας φωνάζει "που πάτε ελάτε να σας πάρω κι εσάς!"
Το τι γέλια κάναμε δεν περιγράφεται!

Η...νεκροφόρα!

Ένα βράδυ ξεκίνησα να πάω για δουλειά γύρω στις 2, δεν είχε τίποτα, άδειος ο δρόμος. Μόνο ένα αυτοκίνητο σταμάτησε αλλά ήταν για να με ρωτήσει πως πάει για τα ΚΤΕΛ. Αργότερα σταμάτησε κι ένα περιπολικό, δεν ξέρω τι σκεφτόντουσαν, μόλις είδανε τη μούρη μου έφυγαν.
Κατά τις 3μιση λοιπόν σταματάει ένας γύρω στα 40 με ένα μαύρο, μακρύ και στενό, αυτοκίνητο κατεβάζει το παράθυρο και μου λέει "γουστάρεις να σου δώσω 70 ευρώ;", "να μου κάνεις παρέα μέχρι τη Λάρισα", τον άφησα να συνεχίσει "θα κάνουμε και μια στάση να φάμε και το βραστό μας στο γυρισμό", "γρήγορα θα κάνουμε, να αφήσουμε απλά τον κύριο από πίσω..."

Εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταλάβει, κοιτάω πίσω και τι να δω, το αυτοκίνητο ήταν μια νεκροφόρα, αλλά χωρίς σταυρούς και διακοσμήσεις, με έναν πεθαμένο μέσα στο φέρετρο.

Φτου φτου φτου είπα κι εγώ, παρέα ήθελε ο άνθρωπος αλλά που να τολμήσω βραδιάτικα κι εγώ να μπω σε μια νεκροφόρα! 

Η ομορφιά μαλακώνει τις καρδιές των ανθρώπων

Το χειμώνα, λόγω του ότι ξενυχτάω τα βράδια, κοιμάμαι τις περισσότερες φορές μέχρι τις 3 και 4 το μεσημέρι. Συχνά τυχαίνει να μου χτυπάνε το κουδούνι διάφοροι μοιράζοντας διαφημιστικά στις πολυκατοικίες.

Η Λούση ταράζεται κι αρχίζει να γαβγίζει κι εγώ πετάγομαι από το κρεβάτι να δω ποιος είναι, μες στα νεύρα.

Πριν λίγο έγινε το ίδιο, τώρα λέω όποιος κι αν είναι που χτύπησε έτσι το κουδούνι, εκτός από τα μπινελίκια που 'χει να ακούσει, μέχρι σφαλιάρα θα του ρίξω!

Περιμένω με μισόκλειστη την πόρτα, κάποιος ανεβαίνει τις σκάλες.
Κι εκεί που σκέφτομαι "Τώρα θα τα ακούσει που με ξύπνησε!"
Βλέπω ξαφνικά ένα πανέμορφο αγόρι, με υπέροχα μάτια, που μοίραζε διαφημιστικά μέσα στην γλύκα.
"Καλησπέρα σας" μου λέει και φεύγει...

Δεν είπα τίποτα.

Η ομορφιά μαλακώνει τις καρδιές των ανθρώπων